mark0wy

Dzień dobry,
 
W myśl art. 17 używanie nazwy "ziołomiód" jest uzasadnione czasem używania i wykształceniem się nazwy zwyczajowej, choć niezgodnej z istotą rzeczy
 Choć art. 7 określa: 1.   Informacje na temat żywności nie mogą wprowadzać w błąd, w szczególności: co do właściwości środka spożywczego, a w szczególności co do jego charakteru, tożsamości, właściwości, składu, ilości, trwałości, kraju lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub produkcji; 
Kompromisowy w mojej ocenie byłby taki model dystrybucji, który zachowałby nazwę "ziołomiód" jako ugruntowaną nazwa zwyczajowa (przy całych uzasadnionych kontrowersjach), dodatkowo zawierając informacje - skądinąd konieczną  - o składnikach, a więc nie miód a cukier.
Bo wątpię, żeby producenci tego specyfiku dobrowolnie dodawali informacje - Produkt nie jest miodem.
 
Co do prawnych możliwości zablokowani, trzeba byłoby skontaktować się być może za pośrednictwem MinRolu z Europejskim Urzędem ds. Bezpieczeństwa Żywności.
 
Pozdrawiam
mark0wy

Dzień dobry,
 
Na początek prośba o mniej hejtu, a więcej konkretów.
 
Art. 48. ust. 2. ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia: Środki spożywcze wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej muszą być oznakowane w języku polskim. Środki spożywcze mogą być ponadto oznakowane w innych językach.
Art. 52. Środki spożywcze oznakowane datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia mogą znajdować się w obrocie do tej daty lub terminu.
Do celów niniejszego rozporządzenia "żywność" (lub "środek spożywczy") oznacza jakiekolwiek substancje lub produkty, przetworzone, częściowo przetworzone lub nieprzetworzone, przeznaczone do spożycia przez ludzi lub, których spożycia przez ludzi można się spodziewać. ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 178/2002 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. bezpieczeństwa żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności
Art. 9 ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1169/2011z dnia 25 października 2011 r w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności
a)
nazwa żywności;

wykaz składników;
c)
wszelkie składniki lub substancje pomocnicze w przetwórstwie wymienione w załączniku II lub uzyskane z substancji lub produktów wymienionych w załączniku II, powodujące alergie lub reakcje nietolerancji, użyte przy wytworzeniu lub przygotowywaniu żywności i nadal obecne w produkcie gotowym, nawet jeżeli ich forma uległa zmianie;
d)
ilość określonych składników lub kategorii składników;
e)
ilość netto żywności;
f)
data minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia;
g)
wszelkie specjalne warunki przechowywania lub warunki użycia;
h)
nazwa lub firma i adres podmiotu działającego na rynku spożywczym, o którym mowa w art. 8 ust. 1;
i)
kraj lub miejsce pochodzenia w przypadku przewidzianym w art. 26;
j)
instrukcja użycia, w przypadku gdy w razie braku takiej instrukcji odpowiednie użycie danego środka spożywczego byłoby utrudnione;
k)
w odniesieniu do napojów o zawartości alkoholu większej niż 1,2 % objętościowo, rzeczywista zawartość objętościowa alkoholu;
l)
informacja o wartości odżywczej.
 
Co do nazwy. Artykuł 17 Nazwa środka spożywczego
1.   Nazwą środka spożywczego jest jego nazwa przewidziana w przepisach. W przypadku braku takiej nazwy nazwą środka spożywczego jest jego nazwa zwyczajowa, a jeśli nazwa zwyczajowa nie istnieje lub nie jest stosowana, przedstawia się nazwę opisową tego środka spożywczego.
 
Odsyłam do tego rozporządzenie, bo nie chcę wklejać dużych jego części.
 
Proszę o konkretne pytania.
 
Pozdrawiam
mark0wy

Dzień dobry,
 
Na początek prośba o mniej hejtu, a więcej konkretów.
 
Art. 48. ust. 2. ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia: Środki spożywcze wprowadzane do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej muszą być oznakowane w języku polskim. Środki spożywcze mogą być ponadto oznakowane w innych językach.
Art. 52. Środki spożywcze oznakowane datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia mogą znajdować się w obrocie do tej daty lub terminu.
Do celów niniejszego rozporządzenia "żywność" (lub "środek spożywczy") oznacza jakiekolwiek substancje lub produkty, przetworzone, częściowo przetworzone lub nieprzetworzone, przeznaczone do spożycia przez ludzi lub, których spożycia przez ludzi można się spodziewać. ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 178/2002 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. bezpieczeństwa żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności
Art. 9 ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY (UE) NR 1169/2011z dnia 25 października 2011 r w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności
a)
nazwa żywności;

wykaz składników;
c)
wszelkie składniki lub substancje pomocnicze w przetwórstwie wymienione w załączniku II lub uzyskane z substancji lub produktów wymienionych w załączniku II, powodujące alergie lub reakcje nietolerancji, użyte przy wytworzeniu lub przygotowywaniu żywności i nadal obecne w produkcie gotowym, nawet jeżeli ich forma uległa zmianie;
d)
ilość określonych składników lub kategorii składników;
e)
ilość netto żywności;
f)
data minimalnej trwałości lub termin przydatności do spożycia;
g)
wszelkie specjalne warunki przechowywania lub warunki użycia;
h)
nazwa lub firma i adres podmiotu działającego na rynku spożywczym, o którym mowa w art. 8 ust. 1;
i)
kraj lub miejsce pochodzenia w przypadku przewidzianym w art. 26;
j)
instrukcja użycia, w przypadku gdy w razie braku takiej instrukcji odpowiednie użycie danego środka spożywczego byłoby utrudnione;
k)
w odniesieniu do napojów o zawartości alkoholu większej niż 1,2 % objętościowo, rzeczywista zawartość objętościowa alkoholu;
l)
informacja o wartości odżywczej.
 
Co do nazwy. Artykuł 17 Nazwa środka spożywczego
1.   Nazwą środka spożywczego jest jego nazwa przewidziana w przepisach. W przypadku braku takiej nazwy nazwą środka spożywczego jest jego nazwa zwyczajowa, a jeśli nazwa zwyczajowa nie istnieje lub nie jest stosowana, przedstawia się nazwę opisową tego środka spożywczego.
 
Odsyłam do tego rozporządzenie, bo nie chcę wklejać dużych jego części.
 
Proszę o konkretne pytania.
 
Pozdrawiam
mark0wy